آقای احمد توکلی نماینده مجلس و مدیرمسئول سایت الف در مصاحبه با خبرنگار ایرانی مقیم پاریس اظهاراتی فرموده اند که بنده به عنوان یک ایرانی آزادیخواه مسلمان وجزء کوچکی از جنبش سبز جای آن دیدم تا اظهارات ایشان را نقد کرده ونکاتی که وی بی جواب گذاشته وسوال نه تنها اینجانب بلکه بسیاری از توده های مردم است عنوان کنم . آقای توکلی فرموده اند اگر معترضان چهارچوب قانونی را بپذیرند راه برای بیان وپیگیری اعتراضات و مطالباتشان مفتوح است حال در جواب ایشان باید گفت کدامین چهارچوب قانونی معتبرتر از قانون اساسی که به صراحت در ماده 27آن هرگونه تظاهرات اعتراضی را منوط به اینکه با حمل سلاح نباشد ومخل اسلام نباشد آزاد گذاشته یعنی اگر حتی مخل حکومت وحتی ولایت فقیه یا حتی خود قانون اساسی باشد ایرادی ندارد فقط مخل اسلام نباید باشد واسلام هم فقط در جمهوری اسلامی و ولایت فقیه خلاصه نمی شود وتئوری ولایت فقیه فقط یکی از نظریات فقهی تشیع است ونه کل اسلام.
آری در قانون اساسی تظاهرات را مشروط به این دو اصل آزاد گذاشته ودولت فقط می تواند در صورتی که تظاهرات مسلحانه یا بر علیه کلیت اسلام باشد مجوز ندهد واینطور هم نیست که دست حاکمیت راباز گذاشته که هر موقع منافعش ایجاب نکرد به بهانه هایی چون مخل امنیت ملی یا برخلاف مصالح نظام مجوز ندهد ضمنا باید گفت چطور تظاهرات به طرفداری از حکومت احتیاجی به مجوز ندارد این چطور استدلالی است وآیا به کل دولت اجازه تظاهرات جهت مخالفت با خود را می دهد وتاکنون مجوزی برای چنین تجمعاتی طی چند دهه گذشته صادر شده است حتی حاکمیت تحمل تجمعات صنفی وکاملا غیرسیاسی را ندارد بنده خودم بارها شاهد بده ام که در محل کارم چه قبل از انتخابات وچه بعد از آن که شدیدترهم شده هر بار کارکنان خواسته ای صنفی وغیرسیاسی داشتند که با پیگییریها ومکاتبات تهیه طومار و جمع آوری امضا راه به جایی نبردند وخواستند از طریق تجمعی آرام ومسالمت آمیز خواسته صنفی و کاملا غیرسیاسی خود را مطرح کنند با سرکوب حراست سازمان محل کارم ونیروی انتظامی وبه دنبال آن احضار انفرادی کارکنان به حراست وتهدید آنها مواجه شده ایم. حال باید پرسید در چنین شرایطی که حاکمیت مجال تجمعات صنفی را نمی دهد این امکان را برای مخالفان سیاسی خود فراهم خواهد کرد وآیا این امکان را حتی برای یک بار به جنبش سبز علی رغم درخواستهای مکرر رهبران آن داده است. ضمنا آقای توکلی نفسشان از جای گرم درآمده که دم از امکان داشتن رسانه وتشکل وحزب سیاسی برای مخالفان می زند باید گفت که اگر حکومت به ایشان لطف داشته واین امکان را برای ایشان فراهم کرده در مورد اصلاحطلبان اینگونه نبوده ونه تنها این اجازه را به آنان نداده است بلکه همان معدود رسانه ها واحزاب سیاسی آنها را با آن همه سابقه طولانی فعالیت همچون حزب مشارکت وسازمان مجاهدین انقلاب اسلامی (با بیش ازسه دهه فعالیت ) منحل کرده وهرروز در تریبونهای خود به خصوص صداوسیما بر علیه آنها تبلیغ می کند . آقای توکلی صرف وجود انتخابات را نشانه دمکراتیک بودن می داند چه انتخاباتی که مجری اش که خود دولت می باشد وناظرش هم که شورای نگهبان است بر همگان واضح است بی طرف نیست نه فقط به دلیل یک بار حمایت آقای جنتی ازاحمدی نژاد بلکه بارهاقبل انتخابات درطول انتخابات ودر طول مدت رسیدگی به انتخابات هم وی وهم سایر اعضای شورای نگهبان علنا از کاندیدای به اصطلاح برنده اعلام شده انتخابات حمایت کرده وحتی برخی اعضای آن پارا از این فراتر گذاشته وعضو رسمی ستاد انتخاباتی وی بوده اند مانند غلامحسین الهام که عضو ستاد انتخاباتی احمدی نژاد بوده ودر عین حال عضوشورای نگهبان هم بود وحتی مفتضحانه تر از این وزیر دادگستری دولت وی نیز بود (علی رغم ممنوعیت دوشغله بودن) همسر الهام نیز از اعضای مرکزی فعال ستاد احمدی نژاد بود آیا این یک نهاد نظارتی بی طرفی بود .
مورد بعدی سخنان آقای توکلی قیاس تظاهرات طرفداران ومخالفان حکومت به لحاظ کمی است که این واقعا غیر منصفانه است یک طرف امکانات دولتی و تبلیغاتی رسانه های حکومتی و صداوسیما و تضمین امنیت تظاهرات توسط دولت دارد ونیروهایی که به صحنه میآورد حداکثر ظرفیت وتوان خودش است وطرف مقابل سرکوب و زندان وشکنجه وکهریزک ونیروهایی که به صحنه می آورد حداقل ظرفیت وتوان مخالفان است .
در مورد قیاس جنبشهای ایران با جنبشهای مصر وتونس نیز که گفته اند که رهبران این دو کشور دیکتاتورهای وابسته به غرب بودند ولی حاکمیت ایران وابسته نیست این غیروابستگی مجوز دیکتاتوری نیست که اگر این طور باشد باید حق را به معمرقذافی دیکتاتور لیبی داد که طی 4 دهه حکومتش یکی از غرب ستیز ترین رهبران کشورهای اسلامی بود وبا این استدلال آقای توکلی نباید بر دیکتاتور لیبی در کشتار دسته جمعی صدها تن از معترضان لیبیایی با توپ وتانک و تفنگ وحتی هواپیماهای جنگی خرده گرفت
به امید ایرانی آزاد وآباد و مستقل و یکپارچه
آری در قانون اساسی تظاهرات را مشروط به این دو اصل آزاد گذاشته ودولت فقط می تواند در صورتی که تظاهرات مسلحانه یا بر علیه کلیت اسلام باشد مجوز ندهد واینطور هم نیست که دست حاکمیت راباز گذاشته که هر موقع منافعش ایجاب نکرد به بهانه هایی چون مخل امنیت ملی یا برخلاف مصالح نظام مجوز ندهد ضمنا باید گفت چطور تظاهرات به طرفداری از حکومت احتیاجی به مجوز ندارد این چطور استدلالی است وآیا به کل دولت اجازه تظاهرات جهت مخالفت با خود را می دهد وتاکنون مجوزی برای چنین تجمعاتی طی چند دهه گذشته صادر شده است حتی حاکمیت تحمل تجمعات صنفی وکاملا غیرسیاسی را ندارد بنده خودم بارها شاهد بده ام که در محل کارم چه قبل از انتخابات وچه بعد از آن که شدیدترهم شده هر بار کارکنان خواسته ای صنفی وغیرسیاسی داشتند که با پیگییریها ومکاتبات تهیه طومار و جمع آوری امضا راه به جایی نبردند وخواستند از طریق تجمعی آرام ومسالمت آمیز خواسته صنفی و کاملا غیرسیاسی خود را مطرح کنند با سرکوب حراست سازمان محل کارم ونیروی انتظامی وبه دنبال آن احضار انفرادی کارکنان به حراست وتهدید آنها مواجه شده ایم. حال باید پرسید در چنین شرایطی که حاکمیت مجال تجمعات صنفی را نمی دهد این امکان را برای مخالفان سیاسی خود فراهم خواهد کرد وآیا این امکان را حتی برای یک بار به جنبش سبز علی رغم درخواستهای مکرر رهبران آن داده است. ضمنا آقای توکلی نفسشان از جای گرم درآمده که دم از امکان داشتن رسانه وتشکل وحزب سیاسی برای مخالفان می زند باید گفت که اگر حکومت به ایشان لطف داشته واین امکان را برای ایشان فراهم کرده در مورد اصلاحطلبان اینگونه نبوده ونه تنها این اجازه را به آنان نداده است بلکه همان معدود رسانه ها واحزاب سیاسی آنها را با آن همه سابقه طولانی فعالیت همچون حزب مشارکت وسازمان مجاهدین انقلاب اسلامی (با بیش ازسه دهه فعالیت ) منحل کرده وهرروز در تریبونهای خود به خصوص صداوسیما بر علیه آنها تبلیغ می کند . آقای توکلی صرف وجود انتخابات را نشانه دمکراتیک بودن می داند چه انتخاباتی که مجری اش که خود دولت می باشد وناظرش هم که شورای نگهبان است بر همگان واضح است بی طرف نیست نه فقط به دلیل یک بار حمایت آقای جنتی ازاحمدی نژاد بلکه بارهاقبل انتخابات درطول انتخابات ودر طول مدت رسیدگی به انتخابات هم وی وهم سایر اعضای شورای نگهبان علنا از کاندیدای به اصطلاح برنده اعلام شده انتخابات حمایت کرده وحتی برخی اعضای آن پارا از این فراتر گذاشته وعضو رسمی ستاد انتخاباتی وی بوده اند مانند غلامحسین الهام که عضو ستاد انتخاباتی احمدی نژاد بوده ودر عین حال عضوشورای نگهبان هم بود وحتی مفتضحانه تر از این وزیر دادگستری دولت وی نیز بود (علی رغم ممنوعیت دوشغله بودن) همسر الهام نیز از اعضای مرکزی فعال ستاد احمدی نژاد بود آیا این یک نهاد نظارتی بی طرفی بود .
مورد بعدی سخنان آقای توکلی قیاس تظاهرات طرفداران ومخالفان حکومت به لحاظ کمی است که این واقعا غیر منصفانه است یک طرف امکانات دولتی و تبلیغاتی رسانه های حکومتی و صداوسیما و تضمین امنیت تظاهرات توسط دولت دارد ونیروهایی که به صحنه میآورد حداکثر ظرفیت وتوان خودش است وطرف مقابل سرکوب و زندان وشکنجه وکهریزک ونیروهایی که به صحنه می آورد حداقل ظرفیت وتوان مخالفان است .
در مورد قیاس جنبشهای ایران با جنبشهای مصر وتونس نیز که گفته اند که رهبران این دو کشور دیکتاتورهای وابسته به غرب بودند ولی حاکمیت ایران وابسته نیست این غیروابستگی مجوز دیکتاتوری نیست که اگر این طور باشد باید حق را به معمرقذافی دیکتاتور لیبی داد که طی 4 دهه حکومتش یکی از غرب ستیز ترین رهبران کشورهای اسلامی بود وبا این استدلال آقای توکلی نباید بر دیکتاتور لیبی در کشتار دسته جمعی صدها تن از معترضان لیبیایی با توپ وتانک و تفنگ وحتی هواپیماهای جنگی خرده گرفت
به امید ایرانی آزاد وآباد و مستقل و یکپارچه
No comments:
Post a Comment